Modüller ve Bağımlılıklar

Deno, modern JavaScript standartlarına uyum sağlamak ve daha etkin ve tutarlı bir geliştirme deneyimini teşvik etmek için varsayılan modül sistemi olarak ECMAScript modüllerini kullanmaktadır. Bu, JavaScript modülleri için resmi standarttır, daha iyi ağaç sarsma (tree-shaking), iyileştirilmiş araç entegrasyonu ve farklı ortamlar arasında yerel destek sağlar.

bilgi

Deno'nun ECMAScript modüllerini benimsemesi, sürekli gelişen JavaScript ekosistemi ile uyumluluğunu garanti eder.

Geliştiriciler için bu, karmaşık eski modül formatları (CommonJS gibi) ile ilişkili karmaşıklıklardan kaçınarak akıcı ve öngörülebilir bir modül sistemi anlamına gelir.

Modül İçe Aktarma

Bu örnek, add fonksiyonunu yerel bir calc.ts modülünden içe aktarmaktadır.

calc.ts

export function add(a: number, b: number): number {
  return a + b;
}

main.ts

// Bu dosyanın yanındaki `calc.ts` modülünü içe aktarır
import { add } from "./calc.ts";

console.log(add(1, 2)); // 3

Bu örneği main.ts ve calc.ts dosyalarının bulunduğu dizinde deno run main.ts çağrısı yaparak çalıştırabilirsiniz.

tehlike

ECMAScript modülleri ile yerel içe aktarma belirleyicileri her zaman tam dosya uzantısını içermelidir. Atlanamaz.

example.ts

// YANLIŞ: dosya uzantısı atlanmış
import { add } from "./calc";

// DOĞRU: dosya uzantısını içerir
import { add } from "./calc.ts";

Üçüncü Taraf Modülleri ve Kütüphaneleri İçe Aktarma

Deno'da üçüncü taraf modülleri ile çalışırken, yerel kod için kullandığınız aynı import sözdizimini kullanın. Üçüncü taraf modülleri genellikle uzak bir registriden içe aktarılır ve jsr:, npm: veya https:// ile başlar.

main.ts

import { camelCase } from "jsr:@luca/cases@1.0.0";
import { say } from "npm:cowsay@1.6.0";
import { pascalCase } from "https://deno.land/x/case/mod.ts";

Deno, üçüncü taraf modülleri için modern JavaScript registrisi olan JSR'yi önermektedir. Burada projeleriniz için iyi belgelenmiş birçok ES modülü bulacaksınız, bunlar arasında Deno Standart Kütüphanesi bulunmaktadır.

Daha fazla bilgi için Deno'nun npm paketlerini desteklemesi hakkında burada okuyabilirsiniz.

Üçüncü Taraf Modülleri ve Kütüphanelerinin Yönetimi

Modül adını tam sürüm belirleyicisiyle yazmak, birden fazla dosyada bunları içe aktarırken zahmetli hale gelebilir. Uzak modüllerin yönetimini deno.json dosyanızda imports alanı ile merkezileştirebilirsiniz. Bu imports alanına import haritası diyoruz ve bu, Import Maps Standardı'na dayanmaktadır.

deno.json

{
  "imports": {
    "@luca/cases": "jsr:@luca/cases@^1.0.0",
    "cowsay": "npm:cowsay@^1.6.0",
    "cases": "https://deno.land/x/case/mod.ts"
  }
}

Yeniden haritalanmış belirleyiciler ile kod daha temiz görünür:

main.ts

import { camelCase } from "@luca/cases";
import { say } from "cowsay";
import { pascalCase } from "cases";

Yeniden haritalanan isim, geçerli bir belirleyici olabilir. Deno'da her şeyi yeniden haritalamak için çok güçlü bir özelliktir. Import haritasının ne yapabileceği hakkında daha fazla bilgi edinmek için buradan okuyabilirsiniz.

deno add ile Bağımlılık Ekleme

Kurulum süreci deno add alt komutu ile kolaylaştırılmıştır. İstediğiniz paketin en son sürümünü deno.json dosyasındaki imports bölümüne otomatik olarak ekleyecektir.

# deno.json dosyasına modülün en son sürümünü ekle
$ deno add jsr:@luca/cases
Add @luca/cases - jsr:@luca/cases@1.0.0

deno.json

{
  "imports": {
    "@luca/cases": "jsr:@luca/cases@^1.0.0"
  }
}

Ayrıca, belirli bir sürüm de belirtebilirsiniz:

# Belirli bir sürüm belirtme
$ deno add jsr:@luca/cases@1.0.0
Add @luca/cases - jsr:@luca/cases@1.0.0

Daha fazla bilgi için deno add referansına` bakabilirsiniz.

Ayrıca deno remove ile bağımlılıkları kaldırabilirsiniz:

$ deno remove @luca/cases
Remove @luca/cases

deno.json

{
  "imports": {}
}

Daha fazla bilgi için deno remove referansına` bakabilirsiniz.

Paket Sürümleri

İçeri aktardığınız paket için bir sürüm aralığını belirtmek mümkündür. Bu işlem @ sembolü ile başlar ve ardından bir sürüm aralığı belirleyicisi gelir; bu, semver sürümleme düzenine uyar.

Örneğin:

@scopename/mypackage           # en yüksek sürüm
@scopename/mypackage@16.1.0    # kesin sürüm
@scopename/mypackage@16        # 16.x sürümünden yüksek >= 16.0.0
@scopename/mypackage@^16.1.0   # 16.x sürümünden yüksek >= 16.1.0
@scopename/mypackage@~16.1.0   # 16.1.x sürümünden yüksek >= 16.1.0

not

Bir sürümü veya aralığı belirtmenin tüm yollarının bir özeti:

Sembol	Açıklama	Örnek
1.2.3	Kesin bir sürüm. Sadece bu spesifik sürüm kullanılacaktır.	1.2.3
^1.2.3	Sürüm 1.2.3 ile uyumlu. Soldaki en yüksek sıfır olmayan rakamı değiştirmeyen güncellemelerine izin verir. Örneğin, 1.2.4 ve 1.3.0 izinlidir, ancak 2.0.0 değildir.	^1.2.3
~1.2.3	Sürüm 1.2.3'e yaklaşık eşdeğer. Yamanın sürümüne güncelleme yapılmasına izin verir. Örneğin, 1.2.4 izinlidir, ancak 1.3.0 değildir.	~1.2.3
>=1.2.3	Sürüm 1.2.3 ve üzeri. Herhangi bir 1.2.3 veya daha yüksek sürüm izinlidir.	>=1.2.3
1.2.3	Sürüm 1.2.3'ten yüksek. Sadece 1.2.3'ten yüksek olan sürümler izinlidir.	>1.2.3

| ` Geliştirici ayarları -> Kişisel erişim tokenları_ alanına gidin:

Sonra Yeni token oluştur seçeneğini seçin ve tokenınıza açıklama verin ve repo kapsamına uygun erişim tanıyın. repo kapsamı, dosya içeriklerini okumayı etkinleştirecektir (daha fazla bilgi için GitHub belgelerindeki kapsamlar bölümüne bakabilirsiniz):

Ve oluşturulduktan sonra, GitHub yeni token'ı yalnızca bir kez görüntüleyecek ve bu değeri çevresel değişkeninizde kullanmak isteyeceksiniz:

GitHub'daki bir özel depoda bulunan modüllere erişmek için, oluşturulan tokenı DENO_AUTH_TOKENS çevresel değişkeninde raw.githubusercontent.com ana bilgisayar adına yönelik kullanmak isteyeceksiniz. Örneğin:

DENO_AUTH_TOKENS=a1b2c3d4e5f6@raw.githubusercontent.com

Bu, tokenın çıkarıldığı kullanıcıya ait modüllere Deno'nun erişime olanak tanımalıdır.

Token yanlış olduğunda veya kullanıcının modüle erişimi yoksa, GitHub 404 Not Found durumu dönecektir ve bir yetkisiz durumu döndürmeyecektir. Bu nedenle, komut satırında erişmeye çalıştığınız modüllerin bulunmadığına dair hatalar alıyorsanız, çevresel değişken ayarlarını ve kişisel erişim tokenı ayarlarını kontrol edin.

Ayrıca, deno run -L debug komutu, çevresel değişkenlerden ayrıştırılan token sayısı hakkında bir hata mesajı yazdırmalıdır. Tokenların hatalı olduğunu düşünüyorsa bir hata mesajı basar ama güvenlik nedeniyle tokenlar hakkında herhangi bir ayrıntı yazdırmaz.