Ana içeriğe geç

Ekzotik Hücreler

Her Hücrenin -1 ile 255 arasında kodlanmış kendi türü vardır. -1 türündeki Hücre olağan Hücre olarak adlandırılır ve diğer tüm Hücreler ekzotik veya özel olarak adlandırılır. Bir ekzotik hücrenin türü, verilerinin ilk sekiz bitinde saklanır. Eğer bir ekzotik hücre sekizden az veri bitine sahipse, geçersiz kabul edilir. Şu anda 4 ekzotik Hücre türü vardır:

{
  "Pruned Branch": 1,
  "Library Reference": 2,
  "Merkle Proof": 3,
  "Merkle Update": 4
}

Budanmış Dal​

Budanmış dallar, silinmiş Hücre alt ağaçlarını temsil eden Hücrelerdir.

`1 { 32[0000000F] -> { 1[80] -> { 32[0000000E] }, 1[00] -> { 32[0000000C] } }, 16[000B] -> { 4[80] -> { 267[800DEB78CF30DC0C8612C3B3BE0086724D499B25CB2FBBB154C086C8B58417A2F040], 512[00000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000000064] } } }


Ancak yalnızca hash'ini `44efd0fdfffa8f152339a0191de1e1c5901fdcfe13798af443640af99616b977` bildiğimiz için, hücre `a` `267[800DEB78CF30DC0C8612C3B3BE0086724D499B25CB2FBBB154C086C8B58417A2F040]`’nın gerçekten `c`'nin bir parçası olduğunu kanıtlamak istiyoruz; tüm `c`'yi almak istemiyoruz. Bu yüzden kanıtlayıcıdan, ilgilenmediğimiz tüm dalları Budanmış dal hücreleri ile değiştiren bir Merkle Kanıtı oluşturmasını isteriz.

:::info
`a`'ya ulaşmanın mümkün olmadığı ilk `c` alt nesnesi `ref1`'dir:
```json
32[0000000F] -> {
    1[80] -> {
        32[0000000E]
    },
    1[00] -> {
        32[0000000C]
    }
}

Bu yüzden kanıtlayıcı, hash'ini (ec7c1379618703592804d3a33f7e120cebe946fa78a6775f6ee2e28d80ddb7dc) hesaplar, bir Budanmış Dal oluşturur 288[0101EC7C1379618703592804D3A33F7E120CEBE946FA78A6775F6EE2E28D80DDB7DC0002] ve ref1'i bu Budanmış Dal ile değiştirir. :::

İkincisi 512[0000000...00000000064] olduğundan, kanıtlayıcı bu Hücreyi de değiştirmek için Budanmış dal oluşturur:

24[000078] -> {
    288[0101EC7C1379618703592804D3A33F7E120CEBE946FA78A6775F6EE2E28D80DDB7DC0002],
    16[000B] -> {
        4[80] -> {
            267[800DEB78CF30DC0C8612C3B3BE0086724D499B25CB2FBBB154C086C8B58417A2F040],
            288[0101A458B8C0DC516A9B137D99B701BB60FE25F41F5ACFF2A54A2CA4936688880E640000]
        }
    }
}

Kanıtlayıcının doğrulayıcıya (bu örnekte bize) gönderdiği sonuç Merkle Kanıtı şu şekildedir:

280[0344EFD0FDFFFA8F152339A0191DE1E1C5901FDCFE13798AF443640AF99616B9770003] -> {
    24[000078] -> {
        288[0101EC7C1379618703592804D3A33F7E120CEBE946FA78A6775F6EE2E28D80DDB7DC0002],
        16[000B] -> {
            4[80] -> {
                267[800DEB78CF30DC0C8612C3B3BE0086724D499B25CB2FBBB154C086C8B58417A2F040],
                288[0101A458B8C0DC516A9B137D99B701BB60FE25F41F5ACFF2A54A2CA4936688880E640000]
            }
        }
    }
}

Biz (doğrulayıcı), Kanıt Hücresini aldığımızda verilerinin c hash'ini içerdiğinden emin oluyoruz ve ardından tek Kanıt referansından Hash_1 hesaplıyoruz: 44efd0fdfffa8f152339a0191de1e1c5901fdcfe13798af443640af99616b977 ve bunun c hash'i ile karşılaştırıyoruz.

Artık hash'lerin eşleştiğini kontrol ettikten sonra, hücreye derinlemesine inmemiz ve ilgilendiğimiz bir Hücre a olup olmadığını doğrulamamız gerekiyor.

Böyle kanıtlar, hesaplama yükünü ve doğrulayıcıya gönderilmesi veya saklanması gereken veri miktarını tekrar tekrar azaltır.

Ayrıca Bakınız​

  • Gelişmiş Kanıt Doğrulama Örnekleri